Nancee Alcaldesa

"Acabo de mudar de idea no que quero recibir este Nadal, e que sei que hei recibir, porque sempre son moi boa.
Antes cría que, tendo un bolso deses que están tanto de moda cunha boneca gordecha e que poñen "Putta. Fucking Love", sería o mellor para chegar a ser esa rapaza popular e moderna que devezo por ser na escola.
Pero decateime de que iso é demasiado vulgar. Necesito algo que teña máis glamour. Nada con máis glamour ca unha boneca elegante e moderna, á vez; vínculo entre as miñas fantasías e a vida real en sociedade.
Pero que boneca elixir?
Ao primeiro veume á mente a idea da muller perfecta; loura con ollos azuis, alta e esvelta. Barby. Mais é tan perfecta, e con tan poucas curvas, que coido que non está nada vencellada coa realidade.
Entón optei pola Nancee; loura, alta, e con máis curvas.
Sería unha muller ambiciosa. Mesmo podería chegar a ser Nancee Alcaldesa (cun notable número de vestidos elegantes e modernos de falsas marcas con cadanseu xogo de xeonlleiras; maquillaxe para facerme máis nova cando xa vaia vella e , por suposto, tintura dabondo para os meus cabelos louros claros cor polo de granxa.
Sería tan boa alcaldesa que todo o mundo na miña cidade me aclamaría.
Si. E en Noiteboa sería tan caritativa, que convidaría na miña amada vila a un grupo de pobres toxicómanos a sentar en fermosos bancos de madeira á mesa; tamén virían esas boas xentes que para poder vivir, venden honradamente os seus produtos na rúa baixo a inclemencia do tempo, e que sofren a competencia desleal e atroz de feras compañías multinacionais;e , por suposto, non poderían faltar eses pobres desgrazados que, co inxusta que é a vida, quedaron sen un teito baixo o cal poder durmir.
Nestas datas hai que ser xeneroso. Por iso, convidaríaos a unha suculenta e exquisita cea composta por; canapés de salmón afumado, xamón ibérico, lombo; lagostinos, percebes, lagosta, e o pavo. Todo isto regado con todo o cava que for necesario para saciar a súa sede.
Despois habiamos cantar panxoliñas en galego; e logo, levaríaos comigo na miña limousine. Levaríaos dando un pequeno paseo pola marabillosa costa coa que Deus nos agasallou. De camiño, parariamos uns minutos, para así poderme reunir coas representantes sindicais desas obreiras privadas de seguridade social, que malia ser unhas mulleres que teñen que traballar duramente e en condicións bastante desagradables, saben como preservar un aspecto bo e ata sexy.
Correndo, chegariamos a tempo de oír a Misa do Galo no templo máis importante da cidade.
E unha última razón para que me agasallen esta boneca é que, con ela non me pelexaría máis co meu irmán, pois Nancee e T-Rex, o xoguete preferido do meu irmán, manteñen moi boas relacións."

In the Depth of the Ocean

I'm gonna post something I wrote last winter.

Little air balloons in the intense blue, bubbling water. Graceful out of the water jump like a synchronized ballet a group of frisky dolphins propelled by their agile gray tails. Jumping in and out of the water, getting deeper, catching fish and seaweeds.
The ballet makes a stop on the surface of the water and whistle accompanied by a distant echoing chorus, a chorus composed of their cousins, the singing whales.
Hidden in the sand, in the depth of the ocean, occupies its time a watching octopus by hunting, spreading its tentacles around its prey after a sudden attack.
Little jelly balloons in the intense blue water, like bubbles in the water. A mass of transparent jellyfish floating in calm up to the surface, but there's no need to feel fear, for they cannot sting. So swim and dive among the blown bubbles-like jellyfish.
At the bottom of the sea a crab scratches the sand with its pinces, searching for nourishing seaweeds and small animals, and takes its food fast into ist fauces.
An untrespassable coating of alga, dancing, moved from side to side by the currents of the sea.
From the surface of the sea, the silhouettes of black cormorants bumping in the water to catch fish.
In the colorful coral reef, a red starfish struggles to open up the shells of a scallop and then swallow it down.
Coming fast, moving its ten tentacles, the curtain comes down as a squid spills its black liquid ink.

A-Presentando o meu blog/A-Presenting my Blog

Ola! Eu tamén veño de sumarme á moda esta de escribir os teus pensamentos coma un diario na rede. Ben, e se non temos nada interesante que contar sempre podemos recorrer á ficción...
Hoxe temos sol, pero vai un frío do demo...
Esta tarde botaron un documental na 2TVE sobre os cabalos islandeses. Foi moi interesante oír falar das súas características físicas (tamaño e pelo), tamén de que son os únicos cabalos que saben camiñar de seis xeitos distintos. Algunha xente posúe cabalos que deixa pastar ceibes na natureza, e unha vez ao ano voltan xuntalos.
Isto lémbrame un pouco aos curros e á rapa das bestas que fan no verán na Provincia de Pontevedra, nas que se agrupan aos cabalos salvaxes (teñen donos) e se marcan cun ferro quente aos novos.
Á parte, tamén me gustou moito do documental as paisaxes tan salvaxes e cativadoras que mostraba; xeo, glaciares, ríos, pradeiras, montañas, e o mar.
Despois estiven a botar unha ollada n'O Feito a Man, un pequeno mercado de artesanía que hai tódolos ano por Nadal na Praza da Estación de Renfe. Pódense mercar artigos de coiro, madeira, xoias (p. ex: torques celtas), artigos de arxila, etc... Alí topeime coa grata sorpresa dun posto do Rei Zentolo (www.reizentolo.com), que fan camisetas moi orixinais, suadoiros, chapas, etc. Son moi bos!!!

Hi! I've just joined this fashion of writing your own thoughts like a diary on the net, too. Well, and if we got nothing interesting to tell, we can always use fiction.
Today is sunny, but it's pretty cold.
This afternoon I watched a documentary film on the 2TVE on the Icelandic horses. It was very interesting hearing about their physical characteristics (size and hair), and also, that they are the only race of horses that can walk in six different manners. Some people have horses and let them graze free in the nature, and once a year they group them together.
This reminds me of a celebration that takes place in my province (Pontevedra) every summer, in which free horses (they actually have owners) are grouped together and the new (young) horses are branded with burning iron.
Besides this, I also liked from the documentary film the wild and captivating landscapes it showed; ice, glaciers, creeks, prairies, mountains and the sea.
Then I took a look at "O Feito a Man", a small market of handicrafts that takes place every Christmas by the Railway Station. One can buy things made from leather, wood, jewels (i.e. Celtic torques), pottery and so on... There I found a pleasant surprise, a stand of Rei Zentolo (www.reizentolo.com), they make very original T-shirts, sweaters, pins, etc. They're really good!!!