Hoxe cando baixei do bus ao chegar á universidade, contemplei como unhas cousas finiñas, case imperceptibles, e de cor branca, comezaban a voar mexidas polo alento dun xélido vento.
Na miña mente comeza a soar Frosti, cos seus glint-twinkling-tinkles... Son catapultado ao interior dun kaleidoskopio, mentres o ceo, as estrelas e as pequenas folerpas de neve comezan a virar ao redor con velocidade. Síntome teletransportado un ano atrás a An der Pfaueninsel, cando chegei con T. nun autobus ao río. Todo estaba tranquilo. Comezaron a caer unhas febles folerpas. Por unhas escaleiras de madeira, baixamos ata un pequeno peirao. A auga tiña algo de xeo.
Para min foi incrible.
Alguén reparou no fermosa que se nos mostrou a lúa esta semana?
O luns á mañá era un círculo ardente. O martes e mércores unha espectacular bandexa de prata.
Aisss...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment